N-VA wil betere aanpak van kindermishandeling

Kamerleden Valerie Van Peel en Sophie De Wit stellen een resolutie voor in de commissie Justitie om kindermishandeling beter aan te pakken. “Het beleid schiet op verschillende vlakken tekort. Eén op de tien kinderen krijgt met mishandeling te maken, meestal binnen het gezin. Plegers worden amper gestraft, kinderen amper geholpen. Tijd dat we een paar taboes doorbreken om die aanpak te verbeteren”, zeggen de Kamerleden. De komende weken volgen er hoorzittingen. 

De strijd tegen kindermishandeling vergt een multidisciplinaire aanpak, maar specifiek binnen Justitie wil de N-VA alvast inzetten op volgende punten: 

• Risicotaxatie: In elke fase van het strafproces moet worden ingeschat wat de risico’s zijn, zodat steeds kan worden bekeken in welke mate de dader een gevaar blijft voor kinderen. Hier moet rekening mee gehouden worden bij beslissingen zoals voorlopige hechtenis, de strafmaat en vervroegde invrijheidstelling. 
• Graduele toerekeningsvatbaarheid: Het geestesvermogen van iemand is geen zwart-wit-verhaal. Toch wordt het in ons rechtssysteem zo beoordeeld waardoor vaak geen aangepaste straf of behandeling mogelijk is. Dit is een belangrijke stap in de preventie van recidive. Maar het laat vooral toe om naast een gepaste straf ook een behandelingstraject op te leggen.
• Hogere strafmaat
• (Verplichte) behandeling tijdens de detentie
• Terbeschikkingstelling van de strafuitvoeringsrechtbank: De rechter moet daders van kindermishandeling ook na strafeinde extra voorwaarden kunnen opleggen om kinderen beter te beschermen. 
• Omgangsverbod met kinderen: Naast een beroepsverbod om nog te werken met kinderen, moet het ook mogelijk worden om daders te verbieden nog in een gezin met kinderen te wonen. Dit moet een van de mogelijke voorwaarden worden die, bij zware feiten, ook na strafeinde kan worden opgelegd. Vandaag zien we nog te veel daders van zware kindermishandeling die een nieuw gezin starten zonder enige vorm van controle. 
• Informatiedoorstroming/beroepsgeheim: Er wordt te weinig ingezet op het voorkomen van kindermishandeling. Nog te vaak blijkt dat kindermishandeling al jaren door bepaalde instanties geweten is, maar dat de informatie – mede door een verkeerde lezing van de wet op het beroepsgeheim – niet met de politionele of justitiële instanties wordt gedeeld.
• Enkel samenwerking met erkende vzw’s: Onlangs verschenen er schrijnende verhalen in de pers waaruit blijkt dat Justitie samenwerkt met niet-erkende vzw’s zoals de vzw Het Huis, waar kinderen worden verplicht om toch nog contact te hebben met de ouder die hen mishandelde of misbruikte. Het is hallucinant dat Justitie uitspraken doet op basis van een niet-erkende vzw, en dat kinderen worden verplicht om een band te onderhouden met de mishandelende ouder. 

Huidig juridisch systeem faalt

“Dat de cijfers van kindermishandeling zo hoog liggen, bewijst dat we er als samenleving niet in slagen de veiligheid van onze kinderen te garanderen én dat we niet in staat zijn om de daders van kindermishandeling te verhinderen nieuwe feiten te plegen en nieuwe slachtoffers te maken”, zegt Van Peel. “Casus na casus wordt aangetoond dat ons juridisch systeem faalt in de opvolging en de aanpak van deze daders. Kinderen beschermen zou nochtans de allereerste bekommernis van een maatschappij moeten zijn. Deze resolutie zet dus een belangrijke stap in de juiste richting.”